Peter Thomas, Keele College, Royaume-Uni et Marion Giertych, Université de Zielona Góra et Institut de dendrologie PAS, Pologne, discuter de leur article: Florat biologique de Grande-Bretagne et d’Irlande: Cytisus Scopariusen anglais et en polonais
Balai (Cytisus Scoparius), un mum or dad non épineux des ajoncs (Ulex espèces), est un délicieux arbuste originaire de l’Europe dans les zones ouvertes. Ce qui le rend si attrayant, c’est qu’au printemps, les buissons jusqu’à quelques mètres de hauteur peuvent simplement dégouler avec des fleurs en jaune grande et vif. Encore mieux, les journées ensoleillées chaudes, vous pouvez entendre et regarder leurs fruits de pois de pois se sont ouverts de manière explosive, jetant leurs graines jusqu’à 5 mètres pour trouver un nouveau terrain. Les graines peuvent ensuite être dispersées 5 mètres supplémentaires par des fourmis qui mangent la bosse nutritive (un élaiosome) à une extrémité de la graine. Les graines dures peuvent également être transportées en passant par le système digestif des animaux domestiques et sauvages, et même sur les pieds des marcheurs et les pneus des voitures.
C’est une belle plante, largement cultivée pour les jardins et les espaces publics. Pourtant, il abrite un côté plus sombre. Lorsqu’il est introduit dans le monde, il est souvent devenu une mauvaise herbe envahissante et gênante, en particulier en Australie, en Nouvelle-Zélande et en Amérique du Nord. Il se propage rapidement, faisant des tapis denses qui poussent les plantes et les animaux indigènes. Il peut également reprendre les terres agricoles, ce qui rend unimaginable les animaux de ferme. La raison du succès est principalement parce que les pollinisateurs capables de déclencher le mécanisme de pollinisation explosif des fleurs de balai sont l’abeille, qui est largement élevé dans le monde, mais les insectes qui mangent généralement ses graines sont manquants dans les nouvelles terres. Les graines supplémentaires qu’il produisent peuvent finir par être enterrées dans le sol avec jusqu’à 30 000 stockés dans chaque mètre carré de sol, trois fois plus que dans ses terres indigènes. Les graines peuvent rester en vie jusqu’à 5 ans, attendant des situations appropriées, comme lorsque le balai est dégagé. Cela crée le lit de semence préfet pour ces graines enterrées, donc le balai repousse à nouveau!
Heureusement, tente d’introduire une variété d’insectes prédateurs, en particulier un scarabée mangeur de graines (Bruchidius villosus) et un petit pou ou psyllide de plante (Arytainilla Spartiophila), dans les zones envahissantes sont prometteuses et peuvent réduire le nombre de semences jusqu’à 90%. Ceci, ainsi que l’utilisation d’herbicides et le creusage physiquement des plantes peuvent prouver la réponse au balai de contrôle où il est invasif.
Żarnowiec miotlasty
Żarnowiec miotlasty (Cytisus Scoparius) à piękny, Spokrewniony Z Kolcolistem (Ulex Scoparius) Krzew, Występujący Naturalnie W Europie na Terenach otwartych. Jego atrakcyjność bierze się z tego, że wiosną krzewy, które Mogą dorastać do nawet kilku metrów wysokości, dosłownie occiekają dużymi jaskrawożółtymi kwiatami. Co więcej, w gorące słoneczne dni można usłyszeć i zobaczyć, jak jego owoce, czyli strąki, pękają z trzaskim, wyrzucając na odległość do 5 metró nasiona poszukujące nowych miejsh dwwster. Nasiona Mogą Być Rozsiewane O Kolejne Klika Metrów Przez Mrówki, Które Zjadają Odżywcze Ciałko Tłuszczowe (Elajosom) Zlokalizowane Na Jednym Końcu nasiéie. Twarde Nasiona Mogą Być Również Rozsiewane Przechodząc Poprzez Układ Pokarmowy Zwierząt Domowych I Dzikich, A Nawet Przyczepiając Się do Butów Spacerowiczów Czy Opon Samochodów.
Ta piękna roślina jest Powsechnie sadzona w ogrodach i przestrzeniach publicznych. Skrywa Jednak Także Mroczniejszą Stronę. Po wprowadzeniu do innych części świata często staje się inwazyjnym i uciąliwym chwastem, szczególnie w Australii, Nowej zelandeii i ameryce północnej. Rozprzestrzenia Się Szybko, Tworząc Gęste Zarośla, Które Wypierają Rodzime Rośliny I Zwierzęta. Może Również Zajmować grunty Rolne, Unimożliwiając wypas zwierząt gospodarskich. Przyczyną sukcesu żarnowca jest głównie à, że zdolne do uruchomienia mechizmu „wybuchowego” zapylania jego kwiatów są pszczoły miodne, które Pownechnie hodowane są na całym świetie, a jednocie Terenach Brakuje Owadów, Które żywiłyby Się Jego Nasionami. Dodajmy, że jego nasiona mogą pozostawać w glebie w liczbie nawet do 30 Tys. na metr kwadratowy, pour plaisanter trzy razy więcej niż na obszarach naturalnego występowania. Mogą tam pozostawać nawet do pięciu lat, czekając na odpowiednie warunki do kiełkowania, na przykład gdy żarnowiec zostanie usunięty, co tworzy idealne środowisko dla ukrytych w glebie nasion. W efekcie rośliny szybko powracają.
Na szczęście próby wprowadzenia owadów zjadających nasiona niekrasza (Bruchidius villosus) Czy Koliszka (Arytainilla Spartiophila) Na obszary gdzie żarnowiec jest inwazyjny, są obiecujące, ponieważ pomagają un zmniejszyć liczbę nasion nawet o 90%. W Połączeniu Z UżyCiem Herbicydów I Fizycznym UsuwaniEm Roślin Może à Być Skuteczną Metodą Ograniczenia Jego Występowania Tam, Gdzie Stanowi Zagrożenie.
